از گزارش ها و تحلیل های آمنه سادات ذبیح پور و امثالهم همانقدر کهیر میزنم که از گزارش های مسیح علینژاد!
از موج سواری صدا و سیما و تیزرها همانقدر متنفر هستم که از موج سواری و مشاجره های مخالفان!
از نادانی و بازی خوردنِ مردم همانقدر متاسف میشوم که از خوشحالی و هل هله هایشان!
از تقسیمِ ناعادلانه خبری برای سردار و همراهانش بغض میکنم!سهم یکی میشود اختصاص دادن تیتر یک خبرها و دیگری فقط به انتشار اسم و عکسش قناعت میکنند!
از برچسب زدن ها و جبر جغرافیایی همانقدر متنفرم که از دخالت دولتمردان و سرکوب کردن هایی با طعم گلوله!
در بین کشمکش ها من دختری هستم که زانوی غم بغل گرفته در سوگ از دست رفتن انسانیت!نمیدانم چه شد از همان اول که پیشانی نوشتِ ما خاورمیانه ای ها همراه با تنش و درد نوشته شد!نمیدانم چه شد از همان ابتدا که خونِ عده ای رنگین تر شد و برچسب جهان اولی با افتخار چسبیده شد به پیشانیشان و ما جهان سوم و خاورمیانه ای ها درتنش و جنگ نطفه مان بسته شد!
+با تمامِ مخالفت و نقدهایم به نظام و دولت برای از دست رفتنِ سردار ناراحتم!همانقدر ناراحت که با دیدنِ عکسش بغض میکنم!همانقدر ناراحت که حسِ ویران شدنِ تکیه گاهم دارم!
++بقول قدیمی ها " کور شه چشمی که بیشتر از صاحب عزا گریه کنه" اگر تنها همین را آویزه گوشمان کنیم از دوستی خاله خرسه دولتمردان خارجی و رسانه ها دلگرم نمیشویم و با موج سواری دلتمردان و رسانه داخلی هم تحمیق نمیشویم.این وسط فقط زندگی و جان مردم تبدیل به گوشت قربانیِ بازی قدرت عده ای شده است.
درباره این سایت